Mam nadzieję, że jeszcze nie macie dosyć łapaczy, bo u mnie w rodzinie dopiero nastał na nie szał. Gdy zrobiłam pierwszy łapacz snów do sypialni, od razu miałam ochotę na więcej. Tak powstała wielkanocna wariacja na temat łapacza; zapewne jednak nie ostatnia, ponieważ w głowie mam pomysłów na przynajmniej kolejne dwadzieścia łapaczy. Szukając tamborka na łapacz snów, przeczuwałam już że moja mama na pewno też będzie chciała mieć łapacz w sypialni. Zamówiłam więc ich od razu więcej. I dziś chciałabym Wam pokazać kolejne dwa łapacze snów, które zadomowiły się w sypialni rodziców.
Łapacz snów do sypialni
Trochę historii
Łapacze snów wywodzą się z kultury indiańskiej. Były to amulety, które wieszano nad posłaniem albo przed wejściem do domu. Tworzono je zazwyczaj z koła uplecionego z wierzby oraz udekorowanego różnymi koralikami, piórkami i innymi elementami. Miały na celu wyselekcjonować złe sny osób śpiących i zapewnić jedynie dobry sen. Dziś nadal mają spełniać oczywiście tą rolę, ale jednak przede wszystkim stanowią piękną i niebanalną ozdobę do sypialni.
Serwetka zrobiona na szydełku i łapacz snów do sypialni
Moja mama zamiast pajęczyny z kordonka, jak w moim łapaczu, postanowiła wyszydełkować serwetkę. Wybrała wzór o dużych oczkach, aby choć trochę przypominał pajęczynę. Do szydełka wróciła po przeszło 20 latach – tak twierdzi, ale ja nigdy nie widziałam ją z szydełkiem w ręku. W naszej rodzinie to babcia jest osobą szydełkującą i to ona nauczyła szydełkowania mamę, a także w dzieciństwie mnie. Mama twierdzi, że ciężko jej było wrócić do szydełkowania, ale raczej nie widać tego po efektach jej pracy. Szczerze mówiąc podejrzewałam ją na początku o to, że dała wzór do zrobienia babci. Ale po konsultacjach z babcia musiałam oddać honor mamie.
Mama tak się rozkręciła z szydełkowaniem, że w efekcie zrobiła nawet dwa łapacze snów. Jeden w tonacji beżowej, a drugi w tonacji biało-złotej z piórkami. Który łapacz snów do sypialni podoba Wam się lepiej? A Wy macie swoje łapacze snów?
